ชีวิตคนเราก็ต้องมีทั้งความสุขและความทุกข์ปะปนกันไป ต่างคนก็ย่อมมีวิถีชีวิตที่ต่างกัน บางคนเกิดมาพิการถ้าเขามีกำลังใจจากคนที่เขารักคอยให้กำลังใจเป็นแสงสว่างในชีวิตแล้ว ยามที่เขาท้อแท้และหมดหวัง กำลังใจจะช่วยให้เขาต่อสู้ชีวิตต่อไป

ฉันเคยหมดหวังกับชีวิตเพราะครอบครัวของฉันต้องแตกสลายด้วยลมปากของเพื่อนบ้าน เป็นเหตุให้พ่อกับแม่ต้องแยกทางกัน ฉันหมดกำลังใจที่จะมีชีวิต วันเวลาผันผ่านไป ฉันก็ยังทำใจยอมรับสภาพไม่ได้ จนกระทั่งวันหนึ่งฉันได้กำลังใจจากคนที่ฉันรักคือ พี่สาว ที่คอยปลอบใจในยามที่ท้อแท้และหมดหวัง ยามที่ฉันมีปัญหาพี่คนนี้ก็คอยให้คำปรึกษา และอาจจะเป็นเพราะฉันยังเด็ก ฉันเลยคิดมาก แต่ตอนนี้ฉันคิดได้ว่าเรายังมีคนที่รักเราอีกหลายคน มิใช่เพียงแต่พ่อแม่เท่านั้นที่รักเรา

ฉันปลดปล่อยภาพเก่าๆ ให้เลือนหายไปกับกาลเวลาที่แสนจะโหดร้าย ฉันเชื่อว่าถ้าหากเรามีกำลังใจจากคนที่เรารัก เราก็ย่อมมีกำลังใจต่อสู้ชีวิตต่อไปเพื่อคนที่รักและปรารถนาดีต่อเรา

กำลังใจจึงเหมือนดั่งแสงแห่งชีวิตของทุกคน...

แหล่งที่มา : คอลัมโรงเรียนนักเขียนน้อย โดย ด.ญ.สุกัญญา บุญเนื่อง ชั้น ม.3 ร.ร. บ้านคลองมวน ต. หนองปรือ อ. รัษฎา จ. ตรัง 92130, จุกประกายวรรณกรรม, กรุงเทพธุรกิจ, วันอาทิตย์ที่ 1 กันยายน 2545

สินค้าที่เกี่ยวข้อง คลิกดูรายละเอียด